هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از تنهایی و نداشتن خانواده (همسر و فرزند) شکایت می‌کند. او احساس ضعف و ناتوانی دارد و آرزو می‌کند که اگر قدرتی داشت، مانند تیری از کمان، از این دنیای بی‌حلاوت فرار می‌کرد. در ادامه، با تشبیه صراحی به مادری که به کودکش پند می‌دهد، به نوشیدن شراب اشاره می‌کند.
رده سنی:
16+
اشاره به مصرف شراب و مفاهیم عمیق عاطفی مانند تنهایی و ناامیدی که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.
شمارهٔ ۷۴۵
جوان مردم، ولیکن نه زنی دارم نه فرزندی
نبوده غالبا در طالع من، دشمن چندی
ندارم قوتی، ورنه چو تیر از کمان جسته
ازین مهمانسرای بی حلاوت، می زدم کندی
صراحی در بناگوش قدح سرگرم قلقل شد
چو آن مادر که هر دم طفل خود را می دهد پندی
نبوده غالبا در طالع من، دشمن چندی
ندارم قوتی، ورنه چو تیر از کمان جسته
ازین مهمانسرای بی حلاوت، می زدم کندی
صراحی در بناگوش قدح سرگرم قلقل شد
چو آن مادر که هر دم طفل خود را می دهد پندی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۴۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
