چنان ز آتش دل سینه مشتعل کردم
که جان آتش سوزنده را خجل کردم

بیا که بی تو دعایم به آسمان نرسد
ز بس که راه فلک ز آب دیده گل کردم

مکن تأمل و در خانه دل آتش زن
به چند ارزد ویرانه جا بهل کردم

چنان ز درد دل امشب به دوست نالیدم
که درد را ز دل خویش منفعل کردم

هزار خرمن آتش فکندم اندر دل
بیا ببین که چه با روزگار دل کردم

دلی که مایه ی دکان عیش بود اشراق
منش نثار یکی شوخ دل گسل کردم