هر شب من و غمهای تو و روی به دیوار
جز شمع نسوزد دل کس بر من افگار

در عشق جفا و ستم و جور رقیبان
این هر سه بلا را بکشم آه به ناچار

در کوی سلامت شرف عشق مجاب است
ترک سر و دستار کن و باده به دست آر

غمهای تو این نوع که آورد به من رو
جان در سرو کار تو کنم عاقبت کار

شوری است به دور قمر و فتنه عالم
بد عارض زیبای تو آن زلف سیه کار

پابوس توام دست دهد عاقبت الامر
گر بخت شود بر من بیچاره مددگار

صوفی چه کنی ناله شبها ز فراقش
بختت چو به خواب است چه از دیده بیدار