چشمه آب حیات است دهان یارم
از لب چون شکرش کام طمع می دارم

در همه کون و مکان غیر تو دلدارم نیست
جان کنم در سر و سودای تو در دل دارم

چه روم سوی گلستان و چمن را چه کنم
بی تو در دیده خونبار بود گل خارم

به چمن در نظر گل منشین بی پرده
که ترا در نظر غیر رواکی دارم

عاشق زارم و جز دیدن او ای واعظ
به نصیحت که کنی، باد هوا پندارم

مست این کار مرا قسمت روز ازلی
گر ترا دیده بیناست مکن انکارم

همچو صوفی سر و دستار به می بفروشم
جرعه ای باده به این حیله مگر دست آرم