خاک...
...نیست در سر من

مرا...
...یارست در برابر من

ز عشق...
... چه ضرورست ای برادر من

نهان چگونه کنم...
چون لب خشک است و دیده تر من

نثار خاک قدمهای این...
به هیچ جا نرسد تحفه محقر من

جفای چرخ و فراق ترا و جور رقیب
درین زمان چه کند این دل صنوبر من

چو غیر عشق ندارد درین جهان صوفی
اگر تو صاحب دردی ببین به دفتر من