هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار به عشق و علاقه‌ی شدید خود به غذاهای لذیذ مانند حلوا، ماهیچه، قلیه، بغرا و نان اشاره می‌کند و حتی حاضر است در ازای به دست آوردن آنها، شهرهای سمرقند و بخارا یا حتی جهان و آخرت را ببخشد. همچنین، او از مشتاقان غذا و تأثیر شمیم آن بر روح و روان سخن می‌گوید.
رده سنی: 12+ متن شامل مفاهیم شعر کلاسیک و طنز است که ممکن است برای کودکان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات مانند بخشیدن شهرها یا جهان ممکن است نیاز به درک بالاتری از استعاره و کنایه داشته باشد.

بخش ۲۳

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
در جواب او

نهی بر بار در پیشم چو روزی دیگ حلوا را
زغم اندر امان سازی دل مسکین شیدا را

اگر روزی به چنگ آید مرا صحنی زماهیچه
به بوی قلیه اش بخشم جهان و ملک عقبی را

هزاران جان مشتاقان فدای مطبخی باشد
به پیش سفره برداران گر آرد صحن بغرا را

دل پژمرده ما را حیات از بوی نان باشد
بیار ار نیستت باور، ببین فعل مسیحا را

چنان مشتاق بریانم که در بازار طباخان
نمی دانم من مسکین که تا چون می نهم پا را

اگر یک خوشه انگوری به دست افتد مرا، فخری
به چشم اندر نمی آرم دگر عقد ثریا را

شمیم قلیه و بغرا چو روزی بشنود صوفی
شود مست و دهد بر باد تسبیح و مصلی را
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۲۲
گوهر بعدی:بخش ۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.