هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از هوس‌ها و نیازهای مادی مانند غذا (قلیه کدو، نان، برنج، بریان) صحبت می‌کند و در عین حال به مفاهیم معنوی مانند گرسنگی روحی، همت و درخواست از خداوند اشاره دارد. همچنین، از اصطلاحات صوفیانه و تمثیل‌های عرفانی استفاده شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و تمثیل‌های پیچیده است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و اشارات نیاز به دانش ادبی و فرهنگی دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

بخش ۱۰۰

نوش کن خواجه علی رغم صراحی شکنان
باده تلخ به یاد لب شیرین دهنان
در جواب او

هوس قلیه کدو دارم و اندیشه نان
این مرادست مرا، بار خدایا برسان

سائلی کرد ز گیپا، ز من خسته سوال
گفتم آنجا نتوان گفت که سری است نهان

همت برهان دل گرسنه بریان و برنج
چون دلیل است بیا خواجه و ما را برهان

«رنگ رخساره خبر می دهد از سر ضمیر»
علت گرسنگی چند توان داشت نهان

هیچ دانی که برنج از چه بود آشفته
خون بسیار خورد هر نفسی از بریان

صحن بغرا برسان«اطعمهم من جوع»
تا بیابم من سودا زده زین خوف امان

صوفی دل شده و صحنک بغرا و برنج
هر کسی را بود امروز مرادی به جهان
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۹۹
گوهر بعدی:بخش ۱۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.