هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر با استفاده از تصاویر و استعاره‌های مختلف، احساسات و خاطرات خود را بیان می‌کند. او از عناصری مانند چمن، سرو، بلبل، گل، نان، بریان، فرنی، و دیگر خوراکی‌ها برای توصیف حالات عاطفی خود استفاده می‌کند. شعر ترکیبی از عشق، یادآوری خاطرات، و توصیف طبیعت است.
رده سنی: 15+ متن شامل استعاره‌ها و مفاهیم شعری است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 15 سال پیچیده باشد. همچنین، برخی از واژه‌ها و مفاهیم مانند 'بریان' و 'کباب' ممکن است نیاز به درک عمیق‌تری از ادبیات داشته باشند.

بخش ۱۱۲

در چمن چون یاد آن سرو خرامان می کنم
بلبلان را جمع و گلها را پریشان می کنم
در جواب او

هر سحر کز شوق یاد نان و بریان می کنم
صحن فرنی را به یادش مرهم جان می کنم

قامت زناج می آید مرا آن دم به یاد
«در چمن چون یاد از سرو خرامان می کنم»

بر سر سیری کشیدن زله را بس مشکل است
لیک من می نوشم و بر خویش آسان می کنم

ناله جانسوز دارد بر سر آتش کباب
میل از آن من سوی آن مرغ خوش الحان می کنم

دیدم آن مه گوسفندی چند بریان کرده بود
صوفی خود را بگفت امروز مهمان می کنم

بر سر بغرا چو بینم قلیه های چون عقیق
من کجا یاد آن زمان از لعل و مرجان می کنم

خواستم در گشنگی تدبیر از نان و کباب
دردم افزون می شود چندان که درمان می کنم
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۱۱
گوهر بعدی:بخش ۱۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.