هوش مصنوعی: شعر درباره عاشقی بیچاره است که پس از بیدار شدن از خواب، هیچ اثری از معشوق خود نمی‌یابد و در نبود او دچار اضطراب و حیرتی شدید می‌شود. او از خداوند طلب کمک می‌کند و از درد فراق شکایت می‌کند. در پایان، خادمه‌ای ناله‌های او را می‌شنود و به سوی معشوق نامهربان می‌رود.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه عمیق و رنج‌های عاطفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شعر کلاسیک و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای سنین پایین دشوار باشد.

بخش ۲۲ - نامه هفتم

عاشق بیچاره چو بیدار شد
مست رخ یار چو هشیار شد

هیچ اثری از رخ دلبر ندید
راست چو ماهی به زمین می طپید

زهره آن نه که برآرد خروش
طاقت آن نی که بباشد خموش

مضطرب و بی سر و سامان شده
عقل درین واقعه حیران شده

گفت خدایا چه کنم این زمان
پیش که گویم غم آن نوجوان

بار خدایا به کمال کرم
دست دلم گیر و برآور ز غم

طاقت این درد ندارم دگر
ای ملک الملک مرا باز خر

بنده درگاه توام یا اله
چاره من کن که تویی پادشاه

از همه عالم شده ام سیر من
می روم از دار جهان دیر من

گر شده ام عاشق و در عشق مست
شکر خدا را که نیم بت پرست

عاشقم امروز، به فریاد درس
جز تو ندارم به جهان هیچ کس

در دل او مهر مرا راه ده
چشم مرا دیدن آن ماه ده

بی رخ او صبر ندارم دگر
پادشها در من مسکین نگر

عاشق درویش درین ناله بود
خادمه اندر عقبش می شنود

باز به دو چشم پر آب، آن زمان
رفت به پیش بت نامهربان
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۲۱ - دیدار نمودن دلدار از دور به عاشق مهجور
گوهر بعدی:بخش ۲۳ - رفتن خادمه از بر عاشق
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.