هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه از زبان شاعری است که از عشق و جذابیت یک زن زیبا با ویژگی‌های جنگجو و دلیر سخن می‌گوید. او از غمزه‌ها و ابروی تیز این زن به عنوان سلاح‌هایی یاد می‌کند که قلبش را زخمی کرده‌اند. شاعر هشدار می‌دهد که از عشق او باید پرهیز کرد زیرا عاشقانش همواره در رنج و خون هستند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه پیچیده و استعاره‌های مرتبط با زخم و خون است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد. همچنین، درک کامل این شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عاشقانه کلاسیک دارد.
شمارهٔ ۳۶ - ناوک غمزه
حوری صنمی، به کیش زرتشت
با ناوک غمزه ای مرا کشت
با ابروی تیزتر ز تیغش
زخمی بزد و به خونم آغشت
از بس که دلیر و جنگ جویی است
در جنگ کسی نبیندش پشت
پیوسته ز خون عاشقانش
پیداست خضاب در سر انگشت
«ترکی» تو ز عشق وی به پرهیز
کاقل نزند به نیشتر مشت
با ناوک غمزه ای مرا کشت
با ابروی تیزتر ز تیغش
زخمی بزد و به خونم آغشت
از بس که دلیر و جنگ جویی است
در جنگ کسی نبیندش پشت
پیوسته ز خون عاشقانش
پیداست خضاب در سر انگشت
«ترکی» تو ز عشق وی به پرهیز
کاقل نزند به نیشتر مشت
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵ - دل می طپد
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷ - گل بیخار
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
