هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه بیانگر درد دوری و اشتیاق شاعر به معشوق است. شاعر از بی‌خوابی، گریه‌های شبانه و اسارت در عشق می‌گوید و از غم هجران شکایت دارد. او با تشبیه‌های زیبا مانند ماهی در قلاب، درد دل خود را بیان می‌کند و در نهایت به یادآوری لحظه‌ای شیرین از معشوق که به او گفته «ترکی» کمینه بوابم، دلخوش می‌شود.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن نیاز به بلوغ عاطفی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۹۶ - نگار سیم اندام

ای که از دوری تو بی تابم!
لحظه ای شب نمی برد خوابم

چشم پرآبم ار به خواب رود
خواب بینم که می برد آبم

در خم زلف همچو قلابت
همچو ماهی اسیر قلابم

از غمت ای نگار سیم اندام!
دل ببر می طپد چو سیمابم

درد عشق تو در دل است و طبیب
می دهد شیر خشت و عنابم

طاق ابروی تو مرا کافیست
نیست حاجت دگر به محرابم

شادم از این که دوش می گفتی
هست «ترکی» کمینه بوابم
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۵ - اشتیاق رخ دوست
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۷ - فیض روح القدس
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.