جائی ار نیست دلا سوی مناجات مرا
بس بود منزل جان کوی خرابات مرا

حاجت خویش بر غیر چرا عرضه دهم
طاق ابروی تو بس قبله حاجات مرا

ماه خوبانی و خورشید صفت هست عیان
عکس رخسار تو آئینه ذرات مرا

باری از عقل مرا هیچ مهمی نگشود
عشق تو آمد و شد فتح مهمات مرا

دیدم از قد تو بر لوح دل و جان الفی
شد مصور بنظر معنی آیات مرا

پیر ارشادم و در عشق تو پیوسته بود
کشف اسرار ز روی تو کرامات مرا

سالها نفی جهان کردم و خود نیست شدم
تا شد از نور علی هیئت اثبات مرا

«نورعلیشاه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir