مرو مرو ببرش این چنین دلا گستاخ
نموده ترک ادب میروی کجا گستاخ

اگر چه آمدن و رفتنت ز گستاخیست
بروبرو ببرش بیش از این میا گستاخ

ادب بورز وز گستاخیش مرو در پیش
هزار مرتبه گر گویدت بیا گستاخ

غرض ز گفتن او امتحان عشاقست
تو اینچنین ز تغافل شدی چرا گستاخ

دهند اگر چه همه رخصتش بگستاخی
ببارگاه شهان کی رود گدا گستاخ

ادب ادب ادب آور که رسم عشاقست
ادب ترا برساند بوصل ایا گستاخ

بغیر نور علی آن ادیب سرمستان
کسی به بزم ادب کی نهاده پا گستاخ