یار از رخ خود نقاب بگشود
بی پرده جمال خویش بنمود

زآئینه دل بصیقل جان
زنگ من و ما تمام بزدود

هر لحظه بصورتی برآمد
دل از کف خاص و عام بربود

موجود و وجود هر دو عالم
از جود وجود اوست موجود

خود ناظر و منظر است و منظور
خود شاهد و مشهد است و مشهود

خود نور علی ز جام باقی
پیوسته بما شراب پیمود