هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به موضوعاتی مانند عشق، شراب، موسیقی، و عرفان می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند ساقی، می، مطرب، و صوفی برای بیان مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه استفاده کرده است. همچنین، در ابیاتی به ستایش از شخصیت‌های تاریخی مانند سلطان غزنوی و ایاز اشاره شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عرفانی و عاشقانه پیچیده است و ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های شراب و می‌نوشی ممکن است نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک صحیح داشته باشد.

شمارهٔ ۱۲۵

ساقی ز روی دختر زر پرده باز کرد
آهنگ عیش با صنم پرده باز کرد

مینای حسن پربودش از شراب ناز
چندانکه می بساغر اهل نیاز کرد

مطرب بدل نوازی عشاق بینوا
هر دم نوای دلکشی از پرده ساز کرد

صوفی که نقص باده همی گفت بر دوام
گردن بسوی جام چه مینا دراز کرد

راز نهانیش نکند چرخ برملا
هر کس که پرده داری ارباب راز کرد

سلطان غزنوی که هزاران غلام داشت
عشقش بروی هندوی خال ایاز کرد

جانهای پاک خاک شدش در ره نیاز
هرسو که سرو ناز من آغاز ناز کرد

آمد شبی بکلبه احزان ما شهی
ما را زیمن مقدم خود سرفراز کرد

نور علی که مهر سپهر حقیقت است
مستغنیم ز پرتو شمع مجاز کرد
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.