هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از عشق و دلدادگی سخن می‌گوید، با توصیف یار دلنواز، ساقی عشق، و جلوه‌گاه محبت. عاشقان در راه عشق فدا می‌شوند و دل و جانشان به پای معشوق نثار می‌گردد. در نهایت، عاشق با فداکاری در راه معشوق، سرفراز می‌شود.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۱۳۶

دربرم یار دلنواز آمد
برتنم جان رفته باز آمد

ساقی عشق مجلسی آراست
مطرب عاشقان بساز آمد

در ره عشق دیده محمود
جلوه گاه رخ ایاز امد

عاشقان جمله در نثار شدند
سرو ناز تو چون بناز آمد

دل که پرورده بودیش از ناز
ناز تو دیده در نیاز آمد

جان که جز بر رخت نشد ساجد
ابرویت دیده در نماز آمد

عاقبت در ره تو نور علی
سرفدا کرد و سرفراز آمد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.