هوش مصنوعی: این شعر عرفانی به ستایش عشق الهی و تجلیات خداوند در دل انسان می‌پردازد. شاعر از ظهور عشق در حرم دل سخن می‌گوید و به جلوه‌های جمال الهی در جهان اشاره می‌کند. همچنین، به موضوعاتی مانند اشتیاق به وصال حق، فنا در ذات الهی، و خطرات راه عرفان پرداخته شده است.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مضامین عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند 'فنا' و 'خطرات راه عرفان' نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۴۱

کرده شهنشاه عشق درحرم دل ظهور
قد ز میان برفراشت رایت الله نور

موسی جان میشتافت در طلب جذوه
کرد تجلی ز غیب بارقه نخل طور

شرح بیان قاصر است در صفت اشتیاق
انک انت الخبیر تعلیم ما فی الصدور

ای ز تو مشتاق را وی ز تو عشاق را
دیده بساط نشاط سینه سرای سرور

ای بشؤن صفات وی ز تقاضای ذات
با همه نزدیک تو در همه پیوسته دور

حسن تو در هر زمان جلوه دیگر کند
افکند اندر جهان فتنه و غوغا و شور

هرکه درآنراه شد با قدم نیستی
هستی جاوید یافت از تو ببزم حضور

وآنکه جمال تو دید جام وصالت کشید
باده جنت نخواست از کف غلمان حور

نور علی راهبر تا نشود در نظر
زین ره خوف و خطر کس ننماید عبور
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.