هوش مصنوعی: این متن عرفانی و صوفیانه، به ستایش قلندر و ویژگی‌های روحانی و متعالی او می‌پردازد. قلندر در این شعر به عنوان موجودی فراتر از درک عادی، دارای بینش عمیق و نور الهی توصیف شده است. اشاره‌هایی به مفاهیمی مانند عشق الهی، وحدت وجود، و برتری معنوی قلندر نسبت به پادشاهان و دنیای مادی وجود دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و اشارات عرفانی نیاز به پیش‌زمینه‌ای از ادبیات و فلسفه اسلامی دارد.

شمارهٔ ۱۴۷

کسی جز چشم بینای قلندر
ندیده روی زیبای قلندر

خم گردون که در جوش است دایم
بود در وی ز مینای قلندر

فروزان شمع ماه و مشعل مهر
شده از پرتو رای قلندر

نباشد خالی از وی گرچه جائی
ندیده هیچکس جای قلندر

دو عالم را بیکدم در رباید
بجوش آید چو دریای قلندر

شهان ملک را بر سر در تاج
بود خاک کف پای قلندر

نگشته چون الف فرد و جریده
کجا بینی تو بالای قلندر

دلم کآئینه گیتی نما شد
زده جامی ز صهبای قلندر

بجز نور علی آن رند قلاش
کرا دل گشته مأوای قلندر
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.