هوش مصنوعی:
این شعر عرفانی و عاشقانه، بیانگر عشق و ارادت درویش به معشوق الهی است. درویش با زبانی پراحساس، از شوق دیدار و وصل به معشوق می‌گوید و از رنج‌ها و آرزوهای خود سخن می‌راند. او از معشوق می‌خواهد که به او نظر کند و آرزویش را برآورده سازد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۱۷۷
ای فکر تو جستجوی درویش
ای ذکر تو هایهوی درویش
شاها چه شود ز چشم احسان
باری نگری بسوی درویش
روبر درت آورم که باشد
خاک درت آبروی درویش
افکنده کمند شوق چون طوق
گیسوی تو در گلوی درویش
خورشید فلک که هست تابان
عکسی بود از کدوی درویش
تا چند شها شکسته خواهی
از سنگ ستم سبوی درویش
باری چه شود اگر برآید
از وصل تو آرزوی درویش
تا نور علی عیان به بینی
بنگر برخ نکوی درویش
ای ذکر تو هایهوی درویش
شاها چه شود ز چشم احسان
باری نگری بسوی درویش
روبر درت آورم که باشد
خاک درت آبروی درویش
افکنده کمند شوق چون طوق
گیسوی تو در گلوی درویش
خورشید فلک که هست تابان
عکسی بود از کدوی درویش
تا چند شها شکسته خواهی
از سنگ ستم سبوی درویش
باری چه شود اگر برآید
از وصل تو آرزوی درویش
تا نور علی عیان به بینی
بنگر برخ نکوی درویش
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
