هوش مصنوعی:
این شعر عرفانی-غنایی از حافظ، با به‌کارگیری تصاویری مانند جام زرین، ساقی سیمین‌بناگوش، و باده، به ستایش عشق و مستی معنوی می‌پردازد. شاعر از تجلی معشوق در دل سخن می‌گوید و با اشاره به مفاهیمی مانند «منصور» و «انالحق»، به عرفان و شهود عرفانی اشاره دارد. در پایان، ندای هاتف غیب او را به نوشیدن از جام جهان‌بین دعوت می‌کند که نمادی از معرفت و حقیقت است.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و استعاره‌های پیچیده‌ای مانند مستی معنوی و اشارات عرفانی (مانند «انالحق») است که برای درک عمیق‌تر، به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، وجود مضامین شراب و می‌در معنای نمادین ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر بدون راهنمایی مناسب، گمراه‌کننده باشد.
شمارهٔ ۱۷۸
بیا و جام زرینی بکن نوش
ز دست ساقی سیمین بناگوش
برآرد دم چو منصور از انالحق
از این باده کند هر کس دمی نوش
بتی دارم که در جولانگه ناز
برد از کف عنان طاقت و هوش
مرا هر دم چو موج باده در جام
تجلی رخش در دل زند جوش
دلم تا جلوه گاه صورت اوست
بود باشاهد معنی هم آغوش
گرت باید عیان اسرار پنهان
ز روی جام جم بردار سرپوش
دلا تا میتوان با بربط و نی
برغم زاهدان برمیکنی گوش
سحر از هاتف غیبم سروشی
بگوش آمد سوی میخانه ام دوش
که چون نور علی بر مسند جم
بیا جام جهان بینی بکن نوش
ز دست ساقی سیمین بناگوش
برآرد دم چو منصور از انالحق
از این باده کند هر کس دمی نوش
بتی دارم که در جولانگه ناز
برد از کف عنان طاقت و هوش
مرا هر دم چو موج باده در جام
تجلی رخش در دل زند جوش
دلم تا جلوه گاه صورت اوست
بود باشاهد معنی هم آغوش
گرت باید عیان اسرار پنهان
ز روی جام جم بردار سرپوش
دلا تا میتوان با بربط و نی
برغم زاهدان برمیکنی گوش
سحر از هاتف غیبم سروشی
بگوش آمد سوی میخانه ام دوش
که چون نور علی بر مسند جم
بیا جام جهان بینی بکن نوش
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
