ما ساقی مصطب صفائیم
مست می وحدت خدائیم

از کبر و ریا شده مبرا
آئینه وجه کبریائیم

بگذشته از این سرای فانی
شاهنشه کشور بقائیم

از دام بلای عقل جسته
در وادی عشق مبتلائیم

دستار ریا فکنده از سر
وارسته ز جبه و ردائیم

هستیم ز لبس اگر چه عریان
هر لحظه بکسوتی برآئیم

چون نور علی بکشور فقر
گه پادشهیم و گه گدائیم