ما جلوه گه جمال یاریم
آئینه حسن آن نگاریم

در مصطب عشق با دف و چنگ
از ساغر وصل باده خواریم

جز باده کشی و مهر ورزی
کاری بجهان دگر نداریم

گردیده غریق بحر وحدت
گاهی بمیان و گه کناریم

با شاهد وصل گشته همدوش
گاهی بیمین و گه یساریم

جز تخم وفاو دانه مهر
در مزرع جان و دل نکاریم

چون نور علی بملک باقی
بر مسند فقر تاجداریم