خوشا عشق و نیاز نازنینی
نم اشکی و آه آتشینی

لب جوئی و طرف لاله زاری
می لعلی و یار مه جبینی

مگر زاهد از این زهد ریائی
چه حاصل شد ترا جز کبر و کینی

بسر بردم بسی با نازنینان
ندیدم جز تو یار نازنینی

سلیمان جهانست آنکه امروز
ز یاقوت لبت دارد نگینی

عیان چشم حقیقت بین کسیرا است
که دارد عینک عین الیقینی

دراین مزرع بجز نور علی کیست
که بخشد خرمنی بر خوشه چینی