هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزلی است که در آن شاعر به توصیف معشوق و زیبایی‌های او می‌پردازد. از چشمان جادویی، موهای پرپیچ‌وتاب، لب‌های شیرین و خنده‌اش گرفته تا اضطراب دوری از معشوق. شاعر همچنین به مقایسه‌های زیبا و استعاره‌های شاعرانه متوسل می‌شود تا احساسات خود را بیان کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به‌کاررفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد تا به‌خوبی درک شود.

شمارهٔ ۱۸

روی تو که رشگ آفتابست
از رشگ دل آفتاب آبست

در برقع زلف ماه رویت
تابنده چو مهر در سحابست

نرگس ز حیای چشم جادوت
پیوسته چو بخت من بخوابست

سنبل ز هوای زلف هندوت
سرتا بقدم به پیچ و تابست

پیمانه که داده کام مستان
از لعل لب تو کامیابست

بوسیدن لعل نوشخندت
درکام مرا چو شهد نابست

چون ماهی دور مانده ازآب
دل بیتو مرا در اضطرابست

ابروی تو اینچنین کماندار
از تیر دعای مستجابست

با عشق وجود عقل هیچست
کان بحر محیط و این سرابست

هر فرد از این غزل که بینی
از دفتر نور انتخابست
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.