نه تنها شبم تیره از موی اوست
که روزم همه روشن از روی اوست

دوعالم که نبود ز یکرشته بیش
کمین موئی از تار گیسوی اوست

قیامت که صد فتنه دارد ببر
یکی جلوه از قد دلجوی اوست

می کوثر و موج آب حیات
عیان از لب و چین ابروی اوست

چو سنبل نسیم سحر مشکبار
ازآن طره عنبرین بوی اوست

چه گویم ز نور مسلمانیش
که او کافر خال هندوی اوست