هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از عشق و جفای معشوق سخن می‌گوید. او معشوق را با ویژگی‌هایی مانند خنجر به دست، خون‌آشام، و دل‌ربا توصیف می‌کند و از رنج‌های خود می‌گوید. همچنین، از زیبایی‌های معشوق مانند زلف، خط، خال، و چشم‌هایش یاد می‌کند و او را به عنوان کسی که دلها را می‌رباید، توصیف می‌نماید.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه پیچیده و استعاره‌های مرتبط با خشونت (مانند خنجر و خون) است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد. همچنین، درک عمیق‌تر از استعاره‌های ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۹۷

دگر بگرفته در کف خنجرش بین
هوای کشتن من در سرش بین

ببین بر زخمهای کاری من
بخون آغشته دست و خنجرش بین

ز بس قتال و خونریز است و خونخوار
بجای باده خون در ساغرش بین

ز زلف و خط و خال و چشم و ابرو
پی تاراج دلها لشگری بین

ببندد طره حسن جهان گیر
امیر و بنده شاه خاورش بین

بقامت غیرت شمشاد و سروش
بعارض رشک ماه انورش بین

چو هندو زادگان نو مسلمان
برخ آن خالهای کافرش بین

بصید مرغ دلها دام و دانه
خط مشکین و خال عنبرش بین

ز بس تیر جفا زد بر دل نور
بخون آلوده مرغ بی پرش بین
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.