هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف طبیعت و احساسات شاعر در برابر آن می‌پردازد. در آن از عناصری مانند ماهی، آتش، و طبیعت مازندران استفاده شده است. شاعر از زیبایی‌های طبیعت و تأثیر آن بر روح و روان خود سخن می‌گوید.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مفاهیم شاعرانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تصاویر شاعرانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۵۳
سییُو شبه رِهْ مُونِنه (موندنه) ته دِ تا چِشْ
کُلً مازرونْ اِرْزِنِهْ ته لُویِ خِشْ
ماهی نیمه که دوُمْ دَکِفِمْ، کنارْ کَشْ
زینگالْ نیمه که مَنْقِلْ بَسوزه آتَشْ
کُلً مازرونْ اِرْزِنِهْ ته لُویِ خِشْ
ماهی نیمه که دوُمْ دَکِفِمْ، کنارْ کَشْ
زینگالْ نیمه که مَنْقِلْ بَسوزه آتَشْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
