هوش مصنوعی: این متن یک شعر عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر از درد عشق و نیاز به خداوند برای درمان این درد سخن می‌گوید. همچنین، به مفاهیمی مانند فقر، عشق الهی، و وابستگی به خدا اشاره شده است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عشق الهی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شعر کلاسیک و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای سنین پایین‌تر چالش‌برانگیز باشد.

شمارهٔ ۷

اَمیرْ گِنِهْ کِهْ یٰارَبْ خَزونْ مَریزٰا
پَری وَچِهْ رِهْ بَنْدْ بَکِرْدْ آدِمیزٰا

اَیْ جانِهْ خِدٰا چٰارِهْ بِکَنْ مِهْ دَرْدٰا
تِهْ عِشْقِ دَرْدْ پِرْ بَکوُشْتِهْ آدِمیزٰا

اوُنْ دَه وُ دُوئِهْ دُولِتْ بِهْ تو یِکی وٰا (با)
اُونْ هَشْتْ وُ چِهٰارْ نَظِرْ بٰا تِهْ بَئیوٰا

اُونْ دِشِشْ تِرِهْ دَسْ بِهْ سَر مٰالِنّی وٰا
دِوٰازْدَهْ اِمٰامْ با تِهْ جِدٰا نِئیوٰا
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.