هوش مصنوعی: متن بالا یک شعر یا ترانه‌ی محلی است که از احساسات عمیق و غم‌انگیز سخن می‌گوید. شاعر از رنج، تنهایی و غم صحبت می‌کند و اشاره‌ای به قفس و پرنده دارد که می‌تواند نمادی از اسارت و دلتنگی باشد. همچنین، به امیدواری در برابر غم و اندوه اشاره شده است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عمیق عاطفی مانند غم و تنهایی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد. همچنین، درک برخی از استعاره‌های ادبی مانند قفس و پرنده ممکن است به بلوغ فکری بیشتری نیاز داشته باشد.

شمارهٔ ۸

بِهْ سِرْخِهْ گِلِ سَرْ بِهِشْتی سُوسَنْ پٰا
اَفْلهْ کِنِّهْ گَرْ بَمجی یِکی سٰا

خٰارِجْ نیمِهْ مِنْ تِهْ نَدیینْ یکی سٰا
تٰا مِهْ قَفِسِ مِرْغْبَپِّری بِهْ تِهْ جٰا

هِچّی نییِهْ رُوزْمِهْ وَر بَئیشْتِهْ مِهْ وٰا
اُونی کِهْ بَئیشْتِهْ، غَمْ هِنیشْتِهْ تیسٰا

اَمیرْ گِنِهْ اینْ کُهْنِهْ دَنی یِکی سٰا
مِهْ سیئِهْ بِهْ غَمْ هَرْگِزْنَوُونِهْ تیسٰا
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.