هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از عشق و دل‌تنگی سخن می‌گوید و از معشوق خود می‌خواهد که به او توجه کند و رنجش را تسکین دهد. او از بی‌توجهی معشوق شکایت دارد و می‌پرسد که چرا نامش را به زبان نمی‌آورد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاطفی و عاشقانه‌ای است که درک آن‌ها برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، استفاده از زبان شاعرانه و استعاره‌ها ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.
شمارهٔ ۹
ای شه بخت سرهشندییه دیبا را
تن مرْ آزارنه، (مه) ویله بوره تا بالا
گِلِ وَلگ ره (به) تنه تن هادِئِمْ جا
بسرهنه تن‌ره، مه خور و مونگ والا
ته خش خسنی ناز و سرینِ شه‌لا
خو، نییه مره‌ای خورِه چیره، ته وا
منْ تنه نوم ره ورمه هر روزه سی جا
تو سنگه دلْ مه نوم ره زبون گنی؟ نا
تن مرْ آزارنه، (مه) ویله بوره تا بالا
گِلِ وَلگ ره (به) تنه تن هادِئِمْ جا
بسرهنه تن‌ره، مه خور و مونگ والا
ته خش خسنی ناز و سرینِ شه‌لا
خو، نییه مره‌ای خورِه چیره، ته وا
منْ تنه نوم ره ورمه هر روزه سی جا
تو سنگه دلْ مه نوم ره زبون گنی؟ نا
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
