هوش مصنوعی:
این شعر به بیان درد و رنج ناشی از عشق و فتنه‌های آن می‌پردازد. شاعر از تأثیرات عمیق عشق بر زندگی مردم و کشمکش‌های درونی ناشی از آن سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به نگرانی‌های اجتماعی و واکنش‌های مردم در برابر این احساس دارد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عاطفی و اجتماعی مطرح شده در شعر برای درک و ارتباط بهتر، به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، ممکن است برخی از مضامین برای کودکان قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۱۶۰
چی فتنوئه باته دْ نرگسْ انگیتهْ
تنه دْ بلا با مَرْدمونْ دَپیتهْ
ته چاچی‌کَمونْ، هَرْ دْگوشه بَئیتهْ
پشتهْ پشتهْ کشتهْ هَرْ گوشهْ بَریتهْ
مَردمْ گننهْ مره که وی «دَویتهْ»
کَسْ دَوُوئهْ که عشقِ پیشْ پا نَپیتهْ؟
داری که ویشهْ اسّٰا و خالْ انگیتهْ
عِشِقْ ره عشْقْ کردهْ وُ خوشهْ تَنْ پیتهْ
تنه دْ بلا با مَرْدمونْ دَپیتهْ
ته چاچی‌کَمونْ، هَرْ دْگوشه بَئیتهْ
پشتهْ پشتهْ کشتهْ هَرْ گوشهْ بَریتهْ
مَردمْ گننهْ مره که وی «دَویتهْ»
کَسْ دَوُوئهْ که عشقِ پیشْ پا نَپیتهْ؟
داری که ویشهْ اسّٰا و خالْ انگیتهْ
عِشِقْ ره عشْقْ کردهْ وُ خوشهْ تَنْ پیتهْ
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
