هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه به توصیف لحظات شاد و خوشحالی می‌پردازد که شاعر در کنار معشوق خود تجربه می‌کند. عناصر طبیعت مانند بهار، ماه، بلبل و گلزار به‌عنوان نمادهای شادی و عشق به‌کار رفته‌اند. شاعر از دیدار یار، حال خوش و زیبایی‌های او سخن می‌گوید و هر لحظه را به او تقدیم می‌کند.
رده سنی:
12+
محتوا دارای مضامین عاشقانه و احساسی است که برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. هیچ عنصر نامناسب یا پیچیده‌ای وجود ندارد که برای کودکان قابل‌درک نباشد، اما درک کامل احساسات و زیبایی‌های شعر ممکن است به بلوغ عاطفی نسبی نیاز داشته باشد.
شمارهٔ ۱۷۲
سالْ اونْ خشه که بَشْکفهْ نوبهارته
ماهْ اونْ خشهْ که بلبلْ خونّه گلزارْته
روزْ اُونْ خشهْ که پَلی دْ کفمْ یارْته
شُو اُونْ خشهْ که شادْ بَوینمْ دیدارْته
حالْ اُونْ خشهْ که خشی بَوینم حالْ ته
وَخْتْ اُونْ خشهْ که هَر وارْ وینمْ جمالْ ته
ساعتْ اُونْ خشهْ سٰاکنْ بوئمْ کنارته
هَرْ لَحْظهْ شه مه جانْ ره کنمْ نثارْ ته
ماهْ اونْ خشهْ که بلبلْ خونّه گلزارْته
روزْ اُونْ خشهْ که پَلی دْ کفمْ یارْته
شُو اُونْ خشهْ که شادْ بَوینمْ دیدارْته
حالْ اُونْ خشهْ که خشی بَوینم حالْ ته
وَخْتْ اُونْ خشهْ که هَر وارْ وینمْ جمالْ ته
ساعتْ اُونْ خشهْ سٰاکنْ بوئمْ کنارته
هَرْ لَحْظهْ شه مه جانْ ره کنمْ نثارْ ته
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
