هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر درد و رنج عاشقانه است که در آن شاعر از تیرهای کینه و اندوهی که از سوی معشوق متحمل می‌شود، سخن می‌گوید. او تنها دل‌بستگی‌اش را به معشوق می‌داند و دیگر هیچ مهر و محبتی را در دل ندارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و رنج‌های عاطفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک یا مناسب نباشد.
شمارهٔ ۱۸۷
دلْ دارمه یکی، تیر بَخردْ بو هزاره
تن دارمه یکی، دایِم اَندُوهْ بواره
چشْ دارمه یکی وی شو و روز که واره
جان دارمه یکی، کمّه قرْبونِ یاره
هر کَسْ که منه دوستْ ره به کینه داره
اونْ دلْ خرّهْ صَدْ تیر و همیشه ناره
ته واسّرهْ مه چشْ شو و روز که واره
غیر از تو مه دلْ دیگرِ مهْرْ نکاره
تن دارمه یکی، دایِم اَندُوهْ بواره
چشْ دارمه یکی وی شو و روز که واره
جان دارمه یکی، کمّه قرْبونِ یاره
هر کَسْ که منه دوستْ ره به کینه داره
اونْ دلْ خرّهْ صَدْ تیر و همیشه ناره
ته واسّرهْ مه چشْ شو و روز که واره
غیر از تو مه دلْ دیگرِ مهْرْ نکاره
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
