هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر درد و اندوه عاشقانه است. شاعر از آتش عشق در سینه و زخم‌های دل سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که تنها خنده‌های معشوق می‌تواند مرهمی بر این زخم‌ها باشد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و دردهای روحی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد یا نیاز به توضیح داشته باشد.
شمارهٔ ۲۰۱
دلْ دارْمه یکی، دارْنه تنه هوایی
چشْ دارمه یکی، دایمْ به اَندوه هٰایی
ته واستره خون شونه مه دیده هایی
ته واستره مه سینه ره تَشْ درآیی
آتشه منه سینه گتنْ نَشایی
اُو وینه تنهْ لُو که تَشْ ره میرایی
ته خنده‌لو دارْنهْ مَرهم زخمایی
مرهم وینه ته لُو که کشهْ تَشْهایی
چشْ دارمه یکی، دایمْ به اَندوه هٰایی
ته واستره خون شونه مه دیده هایی
ته واستره مه سینه ره تَشْ درآیی
آتشه منه سینه گتنْ نَشایی
اُو وینه تنهْ لُو که تَشْ ره میرایی
ته خنده‌لو دارْنهْ مَرهم زخمایی
مرهم وینه ته لُو که کشهْ تَشْهایی
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
