طوبیٰ قَدّهْ مه دوست و عقیقهْ لوئه
سو آلْ خورهْ، دیمْ مُونگِ چهارْدَهْ شوئه

دْ تا مَستهْ آهو گلهْ باغْ به خوئه
اُونْته چشهْ که مه کشتنْ وَرْ، سییوئهْ

ته لو و دهُونْ، جایْ ظلماتِ اُوئهْ
هر کسْ که تنه عشقْ نَرْسیهْ، کُوئهْ؟

ایْ بدیمهْ مه جان و دلْ ته گروئهْ
عاشقْ، سَر وُ مالْ، هَر چی دارنهْ به تُوئهْ

خاء، خشبوئهْ بویِ عرقْ ته، گلُوئهْ
عاشقْ، سَر وُ مالْ، هَر چی دارنهْ به تُوئهْ

را، رجائی خَشْ دارمه، دیمْ ته تیهوئهْ
دالْ، دایمْ منه جانْ دْ خِش گرُوئهْ

یوسفْ بدنهْ مه یارْ، عقیقهْ لُوئه
شیرینْ زوُونهْ دوستْ و براتهْ لوئهْ

لیلی‌وَشْ، من هم‌دمِ روز و شوئهْ
دْ بالْ به سرین و نَرگسْ مه کَشْ خُوئهْ

«امیر پازواری»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir