۳۴۴ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۵۲

تیره زلفا بادهٔ روشن کجاست
دیر وصلا رطل مرد افکن کجاست؟

جرعه زراب است بر خاکش مریز
خاک مرد آتشین جوشن کجاست؟

حلقهٔ ابریشم آنک ماه نو
لحن آن ماه بریشم زن کجاست؟

از دغا بازان نو یک جنس کو
وز حریفان کهن یک تن کجاست؟

در جهانی کو نه مرد است و نه زن
جز مخنث مرد کو یا زن کجاست؟

در شعار بندگی یاقوت‌وار
چون شبه آزاد دل جز من کجاست؟

سنگ دربر می‌دود گیتی چو آب
کاب عیشی یا دلی روشن کجاست؟

خام گفتار است خاقانی از آنک
پخته رنگی سوخته خرمن کجاست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.