هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که از تشبیهات و استعارات مذهبی مانند عیسی، مریم، صلیب و زنار استفاده می‌کند تا زیبایی و جذابیت معشوق را توصیف کند. شاعر با بهره‌گیری از این مفاهیم، عشق خود را به معشوق بیان می‌کند و از رنج‌های عشق سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن به دلیل استفاده از مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی و همچنین زبان پیچیده و استعاری، برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. درک کامل این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی و مفاهیم عرفانی دارد.

غزل شمارهٔ ۶۰

آن نازنین که عیسی دلها زبان اوست
عود الصلب من خط زنار سان اوست

بس عقل عیسوی که ز مشکین صلیب او
زنار بندد ارچه فلک طیلسان اوست

هر دم لبش به خنده برآید مسیح نو
مانا که مریمی دگر اندر دهان اوست

فرسوده‌تر ز سوزن عیسی تن من است
باریک‌تر ز رشتهٔ مریم لبان اوست

آن لعل را به رشتهٔ مریم که درکشید
از سوزن مسیح که شکل میان اوست

گر بر دلم زبور بخوانند نشنود
کانجیر مرغش از لب انجیل خوان اوست

پیران کعبه لاف ز خاقانی آورند
ترسای روم کیست که خاقانی آن اوست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.