هوش مصنوعی: این متن شعری است که زیبایی‌های ظاهری و جذابیت‌های معشوق را با استفاده از تشبیهات و استعارات زیبا توصیف می‌کند. شاعر از خال روی لب، زلف‌های معطر، گوشواره‌ها و دیگر ویژگی‌های معشوق با زبانی شاعرانه و پر از تصاویر بدیع سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن شامل مفاهیم عاشقانه و زیبایی‌شناختی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، استفاده از تشبیهات و استعارات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۷۵

یارب آن خال بر آن لب چه خوش است
بر هلالش نقط از شب چه خوش است

دهنش حلقهٔ تنگ زره است
نقطه بر حلقهٔ مرکب چه خوش است

مه سپر کرده و شب ماه سپر
به سپر برزده کوکب چه خوش است

بر لبش خال ز گازم اثر است
اثر گاز بر آن، لب چه خوش است

زلف دستارچه و غبغب طوق
زیر دستارچه غبغب چه خوش است

گوشوارش به پناه خم زلف
خوشه در سایهٔ عقرب چه خوش است

دل در آن زلف معنبر چه نکوست
مرغ در دام معقرب چه خوش است

پشت دست آینهٔ روی کند
او بدان آینه معجب چه خوش است

سنبلش لرزد و گل خوی گیرد
آن خوی و لرزهٔ بی‌تب چه خوش است

بر درش حلقه بگوشم چو درش
از در آن ناله مرتب چه خوش است

کشت چشمش دل خاقانی را
او بدین واقعه یارب چه خوش است
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.