هوش مصنوعی: این شعر از خاقانی بیانگر درد و رنج عشق نافرجام و ناامیدی از رسیدن به معشوق است. شاعر از غم و اندوهی که بر او چیره شده سخن می‌گوید و از بی‌تأثیری دعاها و التماس‌هایش برای رسیدن به وصال معشوق شکایت می‌کند. او همچنین از ناعادلانه بودن جهان و ناتوانی در تغییر تقدیر خود می‌نالد.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. مفاهیمی مانند عشق نافرجام، ناامیدی، و تقدیر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد یا تأثیر منفی بر آن‌ها بگذارد.

غزل شمارهٔ ۹۹

سر نیست کز تو بر سر خنجر نمی‌شود
تا سر نمی‌شود غمت از سر نمی‌شود

از شست عشق نو نپرد هیچ ناوکی
کان با قضای چرخ برابر نمی‌شود

هر دم به تیر غمزه بریزی هزار خون
وین طرفه‌تر، که تیر تو خود تر نمی‌شود

سلطان نیکوانی و بیداد می‌کنی
می‌کن که دست شحنه به تو در نمی‌شود

انصاف من ز تو که ستاند که در جهان
داور نماند کز تو به داور نمی‌شود

روزم فرو شد از غم و در کوی عشق تو
این دود جز ز روزن من بر نمی‌شود

روزی هزار بار بخوانم کتاب صبر
گوشم به توست لاجرم از بر نمی‌شود

از آرزوی وصل تو جان و دلم نماند
کامد شد فراق تو کمتر نمی‌شود

کردم هزار یارب و در تو اثر نکرد
یارب مگر سعادت یاور نمی‌شود

خاقانیا ز یارب بیفایده چه سود
کاین یارب از بروت تو برتر نمی‌شود
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.