هوش مصنوعی: این متن به بیان ناامیدی و یأس از رفتار ناشایست دیگران می‌پردازد. شاعر از جفاکاری و بی‌وفایی اطرافیان شکایت کرده و تأکید می‌کند که از افراد بدطینت انتظار نیکی بیهوده است. همچنین، او به دنبال یاری از دوستان نادرست نیست و به خواننده توصیه می‌کند که به جای اتکا به دیگران، به خود متکی باشد.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و اخلاقی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، موضوعاتی مانند ناامیدی و یأس ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین و نامناسب باشد.

غزل شمارهٔ ۱۶۰

ز خوبان جز جفاکاری نیاید
ز بدعهدان وفاداری نیاید

ز ایام و ز هرک ایام پرورد
به نسبت جز جفاکاری نیاید

ز خوبان هرکه را بیش آزمائی
ازو جز زشت کرداری نیاید

ز نیکان گر بدی جوئی توان یافت
ز بد گر نیکی انگاری نیاید

ز می سرکه توان کردن ولیکن
ز سرکه می طمع داری نیاید

دلا یاری مجوی از یار بدعهد
کزان خون‌خواره غم‌خواری نیاید

پری را ماند آن بی‌شرم اگرنه
ز مردم مردم‌آزاری نیاید

به ناله یار خاقانی شو ای دل
که از یاران تو را یاری نیاید

چه سود از ناله کاندر چشم بختت
ز نفخ صور بیداری نیاید

تو یاری از حریفان تا نجوئی
کز ایشان خود به جز ماری نیاید
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.