هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عشق عمیق و فداکارانه شاعر است که در آن از خطرات و سختی‌ها هراسی ندارد و تنها آرزویش نزدیکی به معشوق است. شاعر حتی از جان خود نیز می‌گذرد و تنها یک بوسه از پای معشوق را آرزو می‌کند. این متن نشان‌دهنده‌ی عشق بی‌قید و شرط و فداکاری در راه معشوق است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و فداکاری است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده‌تر شعر کلاسیک فارسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد.

غزل شمارهٔ ۲۶۲

در عشق ز تیغ و سر نیندیشم
در کوی تو از خطر نیندیشم

در دست تو چون به دستخون ماندم
از شش در تو گذر نیندیشم

پروانهٔ عشقم اوفتان خیزان
کز آتش تیز پر نیندیشم

یک بوسه ز پایت آرزو دارم
جان تو که بیشتر نیندیشم

این آرزویم ببخش و جان بستان
تا آرزوی دگر نیندیشم

با دل گفتم که ترک جان کردی
دل گفت کز این قدر نیندیشم

گفتم که دلا ز جان نیندیشی
گفتا که حق است اگر نیندیشم

خاقانی‌وار بر سر کویت
سر برنهم و ز سر نیندیشم
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.