هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که از مفاهیمی مانند مستی معنوی، عشق الهی، و رهایی از قید عقل و زهد ظاهری سخن می‌گوید. شاعر از خواننده می‌خواهد تا با رها کردن عقل و زهد، به سمت عشق و مستی معنوی حرکت کند و از زندگی لذت ببرد.
رده سنی: 18+ این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند مستی و رهایی از عقل ممکن است نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی بیشتری برای درک کامل داشته باشد.

غزل شمارهٔ ۳۱۰

در صبوح آن راح ریحانی بخواه
دانهٔ مرغان روحانی بخواه

یک دو جام از راه مخموری بخور
یک دو جنس از روی یکسانی بخواه

ساغری چون اشک داودی به رنگ
از پری‌روی سلیمانی بخواه

دیدبان عقل را بربند چشم
چشم بندش آنچه می‌دانی بخواه

زاهدان را آشکارا می بده
شاهدان را بوسه پنهانی بخواه

جام خم کن جرعه بر خامان بریز
عذر تشویر از پشیمانی بخواه

دست برکن، زلف بت‌رویان بگیر
پوزش خجلت ز نادانی بخواه

از سفالین گاو سیمین آهوان
عید جان را خون قربانی بخواه

گر به مستی دست یابی بر فلک
زو قصاص جان خاقانی بخواه
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.