هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از تأثیرات عمیق معشوق بر روح و جان خود سخن می‌گوید. او از تازگی و حیاتی که معشوق به زندگی‌اش بخشیده است، صحبت می‌کند و از زیبایی‌ها و جذابیت‌های معشوق به شیوه‌ای شاعرانه و نمادین یاد می‌کند. شاعر از عناصری مانند باغ طرب، آب حیات، خنده‌های معشوق، و زیبایی‌های او برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از نمادها و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک کامل دارد.

غزل شمارهٔ ۳۵۱

درآ کز یک نظر جان تازه کردی
بسا عشق کهن کان تازه کردی

چو می در جان نشین تا غم نشانی
که چون می مجلس جان تازه کردی

می چون بوستان افروز ده زانک
سفال دل چو ریحان تازه کردی

خیالت در برم باغ طرب داشت
رسیدی ز آب حیوان تازه کردی

ز برق خنده‌های سر به مهرت
به مجلس بوسه باران تازه کردی

قیامت‌هاست در زلف تو پنهان
قیامت را به پنهان تازه کردی

به سیمین تخته و مشکین ده آیت
دبیران را دبستان تازه کردی

به جزعین پردهٔ قیری عروسان
امیران را شبستان تازه کردی

شبانگه آفتاب آوردی از رخ
مرا عهد سلیمان تازه کردی

سلیمانم نه خاقانی که جانم
بدان داودی الحان تازه کردی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۵۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۵۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.