هوش مصنوعی: این شعر از خاقانی بیانگر نارضایتی شاعر از وضعیت زندگی و جهان است. او از بی‌قراری، جفای جهان، و نابرابری‌های زندگی شکایت می‌کند. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که جهان به ظلم و بی‌عدالتی خو گرفته و به افراد ناکس پاداش می‌دهد، در حالی که افراد شایسته از امکانات محروم هستند. او همچنین به ناتوانی خود در یافتن آرامش و راحتی اشاره می‌کند و از این که جهان به جای پاداش دادن به خوبی‌ها، به بدی‌ها پاداش می‌دهد، ابراز ناراحتی می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و اجتماعی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، مفاهیمی مانند بی‌عدالتی و نارضایتی از زندگی نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری دارد تا به درستی درک شود.

شمارهٔ ۸۸ - قصیده

نه دل از سلامت نشان می‌دهد
نه عشق از ملامت امان می‌دهد

نه راحت دمی همدمی می‌کند
نه محنت زمانی زمان می‌دهد

قرار جهان بر جفا داده‌اند
مرا بیقراری از آن می‌دهد

دو نیمه کنم عمر با یک دلی
که از نیم جنسی نشان می‌دهد

همه روز خورشید چون صبح‌دم
به امید یک جنس جان می‌دهد

فلک زین دو تا نان زرد و سپید
همه اجری ناکسان می‌دهد

به خوش کردن دیگ هر ناکسی
به گشنیز دیگ آن دو نان می‌دهد

مرا چشم درد است و گشنیز نیست
تو را توتیا رایگان می‌دهد

مگو کاسمان می‌دهد روزیم
که روزی ده آسمان می‌دهد

فلک خاک بیزی است خاقانیا
که روزیت ازین خاکدان می‌دهد

خود او را همین خاکدان است و بس
کز این می‌ستاند بدان می‌دهد
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۷ - در رثاء امام شهاب الدین ابوالفضائل شروانی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۹ - قصیده
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.