هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از عشق و ستایش معشوق سخن می‌گوید. او قد معشوق را به سرو تشبیه می‌کند و بیان می‌کند که وجود معشوق برایش ارزشمند است، اما دوری از او باعث ناراحتی‌اش می‌شدد. شاعر همچنین اشاره می‌کند که عشق و علاقه به معشوق، عقل را از کار می‌اندازد و تنها ارزش مادی در این رابطه بی‌اهمیت است. در نهایت، شاعر ابراز می‌کند که عمرش را در راه عشق به معشوق صرف کرده است.
رده سنی: 16+ این متن شامل مفاهیم عمیق عاطفی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد تا به درستی درک شود.

غزل شمارهٔ ۶۸

با قد تو قد سرو خم دارد
چون قد تو باغ، سرو کم دارد

وصلت ز همه وجود به لیکن
تا هجر تو روی در عدم دارد

شادم به تو و یقین همی دانم
کین یک شادی هزار غم دارد

در کار تو نیست عقل بر کاری
کار آن دارد که یک درم دارد

دایم چو قلم به تارکم پویان
زان قامت و قد که چون قلم دارد

در راه تو انوری تو خود دانی
عمریست که تا ز سر قدم دارد

گر سرزنش همه جهان خواهی
آن نیز به دولت تو هم دارد
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.