هوش مصنوعی:
شاعر از لحظات خوش امروز و حال خوب خود سخن می‌گوید و از دیگران می‌خواهد که قدحها را پر کنند و از نگرانی فردا دوری کنند. او به اهمیت لذت بردن از زمان حال و دوری از غم هجران اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که تقدیر جهان بر اساس اعمال انسان تغییر نمی‌کند. در پایان، شاعر قدحی می‌خواهد تا به یاد بزرگی و عظمت مجدالدین زین‌المعالی بنوشد.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مصرف شراب (باده) ممکن است برای سنین پایین‌تر مناسب نباشد.
غزل شمارهٔ ۲۹۷
مرا وقتی خوشست امروز و حالی
قدحها پر کنید و حجره خالی
که داند تا چه خواهد بود فردا
بزن رود و بیاور باده حالی
رهی دلسوزتر از روز هجران
میی خوشتر ز شبهای وصالی
ز طبع خود نخواهد گشت گردون
اگر زو شکر گویی یا بنالی
قدح بر دست من نه تا بنوشم
به یاد مجد دین زین‌المعالی
قدحها پر کنید و حجره خالی
که داند تا چه خواهد بود فردا
بزن رود و بیاور باده حالی
رهی دلسوزتر از روز هجران
میی خوشتر ز شبهای وصالی
ز طبع خود نخواهد گشت گردون
اگر زو شکر گویی یا بنالی
قدح بر دست من نه تا بنوشم
به یاد مجد دین زین‌المعالی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
