هوش مصنوعی: این شعر از عشق و رنج‌های آن سخن می‌گوید. شاعر بیان می‌کند که عشق او متفاوت و خاص است و دردهایش نیز از نوع دیگری است. او از یارانش می‌خواهد که به او کمک کنند، زیرا این بار درد و رنج از سوی یار دیگری است. شاعر به عشق خود وفادار است و از نام و ننگ عشق نمی‌هراسد. او عشق را بالاتر از هر چیز می‌داند و دیگران را به دوری از دنیای مادی و نزدیکی به عشق دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر مفاهیم عمیق عشق و رنج را بیان می‌کند که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم عرفانی و فلسفی موجود در شعر نیاز به تجربه و بلوغ فکری بیشتری دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.

غزل شمارهٔ ۹۷

این نوبت آب دیده ز هنجار دیگرست
کار دلم نه بر نهج کار دیگرست

از هیچ یار بر دلم این بار غم نبود
یاران، مدد، که این ستم از یار دیگرست

ای دردمند عشق، به درمان مدار گوش
کامشب طبیب ما بر بیمار دیگرست

در خانه اوست چون نبود، ماه، گو: متاب
وانگه به روزنی که ز دیوار دیگرست

بر عشق می‌زنم دگر و هر چه باد باد!
ای دل، به هوش باش، که این بار دیگرست

جز بهر عشق هر که کمر بست بر میان
نزدیک من کمر نه، که زنار دیگرست

ای اوحدی، مجوی تو از عشق نام و ننگ
بگذر، که آن متاع به بازار دیگرست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.