هوش مصنوعی: این متن دربارهٔ ارزش دوستی و همراهی است. شاعر بیان می‌کند که یار واقعی کسی است که در زمان‌های سخت و شادی کنار تو بماند، به تو کمک کند و از تو حمایت کند. همچنین، تأکید می‌شود که دوستی واقعی نیازمند توجه و مراقبت متقابل است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق و احساسی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، نیاز به تجربه و درک زندگی برای درک کامل مفاهیم آن دارد، بنابراین مناسب نوجوانان و بزرگسالان است.

غزل شمارهٔ ۳۰۵

یار آن کسی بود که به کارت نگه کند
باری نگه کنی، دوسه بارت نگه کند

گاه دعا به نالهٔ زیرت چو گوش کرد
روز بلا به گریهٔ زارت نگه کند

روزی اگر ترا به میان در کشد غمی
دستی بگیرد و ز کنارت نگه کند

بار کسی بکش، که ز پای ار بیوفتی
باری به اوفتادن بارت نگه کند

چون مست شد ز بادهٔ اندوه او سرت
جامی دو کم دهد، به خمارت نگه کند

از مهر دوستی چه کنی فخر؟ کو ز کبر
هر ساعتی به دیدهٔ عارت نگه کند

اغیارات ار نگه نکند هیچ باک نیست
چون اوحدی بکوش، که یارت نگه کند
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۰۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.