هوش مصنوعی: شاعر در این متن از درد فراق و دوری از معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که این دوری برایش بسیار سخت و دردناک است. او از این که گوهر وجود معشوق ممکن است در دستان ناپسند قرار گیرد، ابراز ناراحتی می‌کند و آرزو می‌کند که با دیدن معشوق، دلش آرام گیرد. شاعر همچنین از ناله‌ها و خنده‌هایش که گاه تلخ و گاه شیرین هستند، سخن می‌گوید و اعلام می‌کند که برای یافتن معشوق، هر تلاشی خواهد کرد.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق عاشقانه و احساساتی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی کلاسیک ممکن است برای سنین پایین‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۳۲۳

دل از فراق شما دردمند خواهد بود
زمان هجر ندانم که چند خواهد بود؟

دریغم آید از آن، گوهر پسندیده
که در تصرف هر ناپسند خواهد بود

بیار بندی از آن زلف عنبرین، کامروز
دوای این دل دیوانه بند خواهد بود

دلم چو ناله کند رستخیز خواهد کرد
لبم چو خنده کند زهر خند خواهد بود

به جستن تو سر اندر جهان نهم روزی
و گر سرم به مثل در کمند خواهد بود

چو از مقام تو چشمم به راه باید داشت
گمان مبر تو که گوشم به پند خواهد بود

به اوحدی سخنی چند نقد تلخ بگوی
که به ز شربت شیرین قند خواهد بود
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.