هوش مصنوعی: این متن دربارهٔ عشق و وحدت در عرفان اسلامی است. شاعر بیان می‌کند که در عشق، زبان و دل یکی می‌شوند و مسیر زندگی ساده‌تر می‌شود. او از گذر از دنیای مادی و رسیدن به حقیقت الهی سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که در راه عشق، همهٔ تضادها و تفاوت‌ها از بین می‌روند و وحدت حاصل می‌شود. همچنین، شاعر به اهمیت توجه به جمال حق و دوری از باطل اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم دینی و عرفانی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۳۵۲

در عشق اگر زبان تو با دل یکی شود
راه ترا هزار و دو منزل یکی شود

زین آب و گل گذر کن و مشنو که: در وجود
آن کو گل آفریند با گل یکی شود

یک اصل حاصل آید و آن اصل نام او
روزی که اصل و فرع مسایل یکی شود

جز در طریق عشق ندیدم که: هیچ وقت
مقتول با ارادت قاتل یکی شود

آنکش گشاده شد نظری بر جمال حق
مشنو که: با مزخرف باطل یکی شود

گر صد هزار نقش بداری مقابلش
با او مگر حقیقت قابل یکی شود

راه ار برد به حلقهٔ ابداعیان دلت
پست و بلند و خارج و داخل یکی شود

بسیار شد عجایب این بحر و چون ز موج
کشتی بر آوریم به ساحل یکی شود

زین لا و لم به عالم توحید راه تو
وقتی بری، که سامع و قایل یکی شود

تا در میان حدیث من و اوحدی بود
این داوری دو باشد و مشکل یکی شود
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۵۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.